آموزش الکترونیک

کیت الکترونیکی

کیت الکترونیکی بسته‌ای از قطعات الکتریکی است که برای ساخت یک وسیله الکترونیکی استفاده می شود . به طور کلی، کی ها از اجزای الکترونیکی، نمودار مدار (شماتیک)، دستورالعمل‌های مونتاژ و برد مدار چاپی یا نوع دیگری از برد نمونه‌سازی تشکیل شده است.

دو نوع کیت وجود دارد. برخی از آنها یک دستگاه یا سیستم واحد می سازند. انواع دیگری که برای آموزش استفاده می شود شامل طیف وسیعی از مدارها است.

الکترونیک و کیت الکترونیکی

اِلِکترونیک (به انگلیسی: Electronics) دانشی است شامل فیزیک، مهندسی، فناوری و کاربردهایی که با جریان و کنترل الکترون‌ها در خلا و ماده سروکار دارد.

در الکترونیک برای کنترل جریان الکترون از دستگاه‌های فعال تقویت و یکسوسازی استفاده می‌شود، در حالیکه در مهندسی برق کلاسیک از اثرات غیرفعال مانند مقاومت، خازن و القاگر برای کنترل جریان الکتریسیته استفاده می‌شود.

الکترونیک تأثیر عمده‌ای در پیشرفت جامعه مدرن داشته‌ است . شناسایی الکترون در سال ۱۸۹۷، و سپس اختراع لامپ خلأ که می‌توانست سیگنال‌های کوچک الکتریکی را تقویت و یکسوسازی کند، زمینه الکترونیک و عصر الکترون را افتتاح کرد.

این تمایز در حدود سال ۱۹۰۶ با اختراع لی دفارست از تریود آغاز شد، که تقویت الکتریکی سیگنال‌های رادیویی ضعیف و سیگنال‌های صوتی را با دستگاه غیر مکانیکی امکان‌پذیر کرد.

تا سال ۱۹۵۰، این رشته «فناوری رادیویی» نامیده می‌شد زیرا کاربرد اصلی آن طراحی و تئوری فرستنده‌های رادیویی، گیرنده‌ها و لامپ‌های خلأ بود.

عبارت «الکترونیک حالت-جامد» پس از ساخت اولین ترانزیستور توسط ویلیام شاکلی، والتر هاوسر براتین، جان باردین در آزمایشگاه‌های بل در ۱۹۴۷ ظهور کرد.

سپس در سال ۱۹۵۹ ماسفت توسط محمد عطاالله (و همکارش داوون کانگ) اختراع شد .

ماسفت اولین ترانزیستور کاملاً جمع و جور بود که می‌توانست برای طیف وسیعی از کاربردها کوچک سازی و تولید انبوه شود.

ماسفت باعث ایجاد انقلابی در صنعت الکترونیک شد و نقشی اساسی در انقلاب میکروالکترونیک و انقلاب دیجیتال داشت.